నా రాజ్యంలో ఒకరోజు

అది ఆదివారం కావటంతో బారెడు పొద్దెక్కినా ఇంకా నిద్రపోతున్నాను. దూరం గా పక్షుల కిల కిలా రావాలు, కోకిలల కూహూ లు, గుర్రపు డెక్కల శబ్దాలు, మత్తేభ  ఘీంకారాలు వినిపిస్తున్నాయి. 'ఏంటో నా పిచ్చి గానీ మా ఇంటి పక్కన గుర్రాలు, ఏనుగులు ఎందుకుంటాయ్' అని కళ్ళు తెరవకుండా సరిపెట్టుకొన్నాను. ఇంతలో నా అలారం మోగింది "మత్తు వదలరా ..ముచికా... మత్తు వదలరా...". ఇదేంటి ఏదో తప్పుగా వినిపిస్తోంది అని కళ్ళు తెరిచి చూసాను. ఒక్క సారి నిర్ఘాంత పోయాను. ఏదో రాజుల అంత:పురంలో ఉన్నాను.

నా పక్కనే ఒకడు తంబుర పట్టుకొని "మత్తు వదలరా...ముచికా...మత్తువదలరా" అని పాడుతున్నాడు. నాకు అర్ధం కావట్లేదు. మణిమయ మంటపాలు, రత్న కాంతులీనే గోడలు, పట్టు పందిరి మంచం.... ఇదంతా  అయోమయం గా ఉంది. ఈలోపు "కర్తవ్యం నీ వంతు, పేకాడుట నా వంతు" ......   ఆ పాడుతున్న వాడు చెలరేగిపోయి ఆరునొక్క శృతి లో పాడుతున్నాడు.             

"ఒరే !!!!! ఆపరా బాబు. ఎవరు నువ్వు? పొద్దున్నే ఈ తప్పుడు పాటలేంటి. అసలు నేను ఎక్కడున్నాను?"  
"ముచికుంద మహారాజులకు శుభోదయము. అదేమిటి మహప్రభో!!!.. ఇది రోజూ మీకు పాడే మన జాతీయ మేలుకొలుపు పాట కదా. మీరు మీ మందిరంలోనే ఉన్నారు" అన్నాడు.
"మహారాజునా? ఇది ఏ కాలము నాయనా". 
"వర్షాకాలం మహారాజా" అన్నాడు వినయంగా.   
"ఎహె !!! అది కాదు నేనంటున్నది. ఇది యే సంవత్సరమని"అన్నాను. 
"రాక్షస నామ సంవత్సరము మహా రాజా" అన్నాడు అంతే వినయంగా. నాకు చిర్రెత్తింది.
"ఒరే ద్రాపీ .. ఇది రాజుల కాలమా?"
ఆ గాయకుడు బిత్తర చూపులు చూస్తూ భయం తో వణుకుతూ బయటకు పరిగెత్తాడు. ఇంతలో ఆకాశం దద్దరిల్లింది. "నరుడా, నీవు నిన్నటి రోజును మర్చి నట్టున్నావు. ఒక్కసారి గుర్తు తెచ్చుకో"
నా కళ్ళముందు రింగులు గింగిరాలు తిరిగాయి. ముందు రోజు సాయంత్రం వెంకన్న గుడి లో ఉన్నాను.

*      *      *

 భక్తి తో స్వామి కి దణ్ణం పెట్టుకొని, కళ్ళు మూసుకొన్నాను. 
"పుట్టింటోళ్ళు తరిమేసారు...అయ్యో పాపం పాపాయమ్మ" అంటూ జయమాలిని, ఎంటీఆర్ కళ్ళముందు కనిపించారు.    
"ఛి ఛీ !!! ఎంత అపరాధం. స్వామీ క్షమించండి. ఇకనుంచి తెలుగు సినిమాలు చూడటం  కాస్త తగ్గిస్తాను " అనుకొని మళ్ళీ కళ్ళుమూసుకొని తెరిచాను. 
ఎదురుగా ఒకాయన, తెల్ల పంచె కట్టుకొని, భగవంతునికి, భక్తుని అడ్డం గా ఉండే అంబికా దర్బారుబత్తిలా నుంచొని నాకేసి చిద్విలాసంతో చూస్తున్నాడు.
"అంకుల్ కొంచెం పక్కకి తప్పుకొంటారా" అన్నాను చిరుకోపంగా. 
"నరుడా!!! నేను దేవదూతను. నీ పని మీదే వచ్చాను", అన్నాడు.
నేను నమ్మలేకపోయాను. "నిజం గానా? మీరు దేవదూతని ఏంటి నమ్మకం. దేవతలంటే ఎన్నో మహిమలు ఉండాలి. మీకున్నాయా? ఏవీ రెండు చూపించండి" అన్నాను వ్యంగ్యంగా. 
అప్పుడు సడన్ గా నా రెండు చేతులూ నా ప్రయత్నం లేకుండానే లేచి నా రెండు దవడలని ఎడా పెడా రెండు పీకాయి.        
"అర్ధం అయ్యిందా నాయనా. నిన్ను ముట్టుకోకుండానే నీ దవడలు వాయగొట్టాను. అసలు ఒక దవడే వాయకొట్టొచ్చు. కాని ఇందాకా నన్ను అంకుల్ అని పిలిచినందుకు రెండోది అన్నమాట". అన్నాడు.
అయ్యబాబోయ్. నిజం గా దేవుడే. ఇప్పుడు ఏమి చెయ్యాలి. సినిమాల్లో ఐతే ఇలా దేవుడు  కనపడగానే పద్యాలు, పాటలు పాడతారు కదా అని "చేత వెన్న ముద్ద" పాడాలా, "బాబా బాబా బ్లాక్ షీప్" పాడలా అని దవడలు ఒత్తుకొంటూ అలోచిస్తున్నాను.    
నా మనసు గ్రహించిన దేవదూత "పద్యాలు ఏమీ వద్దు కానీ, నీ తపస్సుకి మెచ్చి దేవుడు నన్ను పంపించాడు. ఏదైనా వరం కోరుకో" అన్నాడు.         
"తపస్సా? గట్టిగా ఐదు నిమిషాలు కింద కూర్చొని పూజ చేస్తే సర్వాంగాలు స్థంభించిపోయి లేవటం కూడా కష్టం నాకు" అని ఆశ్చర్య పోయాను.  
"ఆలాగుననా??? ... " అని ఎంతో ఆశ్చర్య పోయాడు సోకాల్డ్ దేవదూత.  
"అది ఏ లాగూనో తెలీదు. ప్రసాదం కోసం ఇలా గుడి కి రావటం తప్ప, నేనెప్పుడూ అగరొత్తులు కూడా వెలిగించలేదు"
"ఒక్క నిమిషము ఆగుము" అని కాసేపు కళ్ళు మూసుకొని తెరిచాడు. "పొరపాటయ్యింది, నేను కనిపించాల్సింది నీ వెనకాల వాడికి..." అని మాయమవ్వబోయాడు.
నేను దబ్బున ఆయన కాళ్ళు పట్టుకొని, "స్వామీ .... ఎలాగూ వచ్చారు కదా. ఏదో ఒక్క వరం ఇచ్చి వెళ్ళండి. కనీసం విశ్వరూపమైనా చూపించాల్సిందే" అని లాగడం మొదలు పెట్టాను.  
"ఒరే నాయనా! ఆపరా బాబు. ఆ పంచె ఊడితే విశ్వరూపం 3డి లో వ్యక్తమౌతుంది. లోపల అంగువస్త్రం కూడా లేదు. సరే ఏదైనా చిన్న వరం కోరుకో" అన్నాడు.  
"నాకు మరణం లేకుండా వరం ప్రసాదించండి" అన్నాను.    
"ఓరి రాక్షసుడా .... తెలుగు చిత్రాలు ఎక్కువ చూసినట్లున్నావు. అది ముడియాదు. వేరే ఏదైనా కోరుకో".   
"సరే, నేను మహారాజులా బ్రతకాలి స్వామీ" అని కోరుకున్నాను.        
ఆయన "తధాస్తు. రేపటికల్లా నువ్వు రాజువౌతావు" అని వెళ్ళిపోయాడు.
*    *    *

"అర్ధం అయ్యిందా నాయనా, అందుకే నువ్వు ఇప్పుడు రాజువయ్యావు. ఎంతకాలం అలా ఉండాలో నువ్వు అడగలేదు కాబట్టి నీకు ఈ యోగం ఒక్క రోజు మాత్రమే ఉంటుంది. అదిగో నీ మంత్రి వస్తున్నాడు. కాస్త వీళ్ళందరితోటీ రాజ భాష వాడు. లేకపోతే నీకు పిచ్చెక్కిందనుకొంటారు. ఇంక నేను ఉంటాను" అనగానే ఆకాశం మళ్ళీ మామూలుగా ఐపోయింది.    
"అదన్న మాట సంగతి. ఇప్పుడు నేను రాజునన్నమాట. కాస్త జాగ్రత్తగా ఉండాలి లేకపోతే అందరూ ఆ గాయకుడిలా పరిగెడతారు" అని అనుకున్నాను. 

ఈలోపు అక్కడికి ముసలి మంత్రి వచ్చి "ముచికుంద మహారాజా .... మీ విద్యాభ్యాసానికి వేళ ఔతోంది" అన్నాడు.        
"వార్నీ ఇంతపొద్దున్నేనా" 
"మిట్టమధ్యాహ్నం కావస్తోంది ప్రభూ. పైగా మన రాజగురువు గారు ఆరుబైట మైదానంలో చకోరపక్షిలా వేచి ఉన్నారు ప్రభూ" అన్నాడు.      
చేసేది లేక, కాస్త మొహం కడుక్కొని, ఆ పంచెలు అవి కట్టుకొని, మైదానంలోకి వెళ్ళాను. బాగా గడ్డం పెంచుకొని ఉన్న ఒకాయన ఉన్నాడు. ఈయనే రాజగురువు కాబోలు. కాస్త దూరం గా ఒక 20 మంది నుంచొని ఉన్నారు. 

"నాయనా ముచికుందా, శుభోదయము" అన్నాడు రాజగురువు.
"శుభ ఈనాడు ! శుభ ఈనాడు! వీరంతా ఎవరు. విద్యార్ధులా?"
"మీ ఇతర విద్యల శిక్షకులు. అతను ఆశ్వ విద్య, ఇతను ఖడ్గ విద్య, ఇతను గద విద్య ఇలా ఒక్కొక్కరు ఒక్కోటి" అన్నాడు రాజగురువు
"మరి మీరు"
"నేను విలువిద్యా శిక్షకుడను. ఔను అదేమిటి కొత్తగా అడుగుతున్నావు ముచికుందా?"  అన్నాడు రాజగురువు.
"చూడండి...నాదగ్గర ముచికలు, మూలికలు ఏమీ లేవు. నన్ను మామూలుగా పిలవండి" అన్నాను ఆవేశం గా.
"అలాగుననే ప్రభూ! ఈరోజు విద్యాభ్యాసానికి ముందు ఒక పని చేయవలెను"  అని అటు తిరిగి, "భీకరమల్లూ, ఆ ఆముదము రాజుగారికి ఇవ్వు" అన్నాడు రాజగురువు.  
"ఆముదం ఎందుకు?" అన్నాను.       
"మహారాజా, ఈ కడివెడూ ఆముదం తాగి బాగా వ్యాయామము చేసిన, మీ స్వేదరంధ్రాల్లోంచి మలినములు బయటకు వచ్చును"   
"ఏడ్సినట్లుంది. ఇంత ఆముదం తాగితే నవరంధ్రముల్లోంచి రక్తము వచ్చును. అవి ఏమీ వద్దు. విలువిద్య చాలు" అన్నాను.       
"కనీసం వ్యాయామము చేయుడు. అలా చేసిన మన భీకరమల్లు పొట్టలా మీకు కూడా షట్‌పొట్లములు వచ్చును. వీని పొట్టను ఒకసారి చూడండి" అన్నాడు రాజగురువు.
భీకరమల్లుడు వాడి నల్లని దేహాన్ని మరింత బిగించాడు. నిజంగానే వాడి పొట్టమీద సిక్స్ ప్యాక్ నిగనిగలాడుతూ కొట్టొచ్చినట్లు కనిపించింది.
"ఎలా ఉన్నది వాని సాధన" అన్నాడు రాజగురువు. 
"అత్యంత జుగుప్సా కరంగా ఉన్నది. నాకున్న ఈ చిన్ని బొర్ర బొజ్జే ముద్దుగా ఉన్నది" అన్నాను.     
"సరే మీ అభీష్టము. ఈరోజు ద్వంద్వ యుద్ధ శిక్షణ. కాబట్టి మీరు నాతో యుద్ధము చేయవలెను. ఆ విల్లు అందుకొనుడు" అన్నాడు. 
"ఈ సమయంలో యుద్ధ శిక్షణ కంటే పలహార భక్షణ సుఖప్రదంగా ఉంటుందేమో. పైగా నాకు ఈ ద్వంద్వ యుద్ధాలు అవి నాకు కొత్త. కావాలంటే ద్వంద్వార్ధపు బూతులు రెండు వచ్చు.. చెప్పమందురా" అన్నాను చాలా కంగారు పడుతూ.      
"ఇన్నేళ్ళొచ్చినా మీకు అల్లరితనం తగ్గలేదు. అంత భయము కూడదు. క్షత్రియుల వొళ్ళు ఇనుప గుళ్ళని నానుడి".
"ఏంటో ఈ కామెడీ ... తప్పదా" అని గొణికాను.  
"ఇక ఆటలు చాలించి నాతో యుద్ధానికి సిద్ధపడుడు ప్రభూ" అన్నాడు రాజగురువు.    
ఇంక తప్పక విల్లు తీసుకొన్నాను. బాణం సంధిస్తుండగా, రాజగురువు, "మహారాజా, గురువు తో యుద్ధం చేసేటప్పుడు కాళ్ళముందు నమస్కార బాణాలు వెయ్యాలి" అని తన కాళ్ళ వైపు చూపించాడు.
"తెలుసులే, నర్తనశాల సినిమాలో చూసాను" అని గొణికి, రెండు బాణాలు ఒకేసారి సంధించి ఆకర్ణాంతము లాగి వదిలాను. అవి రయ్యని దూసుకెళ్ళి రాజగురువు పాదాలను చీల్చుకొని భూమిలో నాటుకుపోయాయి.             
"చచ్చాన్రో !!!!!!!!!!!"  అని ఒక్క గావుకేక పెట్టి, నిల్చున్న చోటనే నిర్ఘాంత పోయి గిల గిలా కొట్టుకొంటున్నాడు రాజగురువు. 
నేను కంగారుగా విల్లంబులు వదిలి పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి ఆ బాణాలు లాగి అవతల పారేసాను. కాసేపటికి తేరుకొన్న రాజ గురువు బాధతో మూలుగుతూ, "మహారాజా, నమస్కార బాణములు ఆకర్ణాంతమూ లాగ రాదు అని నిన్న చెప్పితిని కదా. కేవలము నాసికాగ్రము వరకే లాగాలి. ఇంకా నయం కుశల ప్రశ్నల బాణాలు వెయ్యమన్నాను కాదు. చెవులు ఛిద్రం అయ్యిపోయేవి. ఇక రేపు కలుద్దాం. సెలవు" అని కుంటుకొంటూ వెళ్ళిపోయాడు.          
మిగిలిన శిక్షకుల కేసి తిరిగి "ఆ(... తరవాతి విద్య మొదలు పెడదామా?" అన్నాను. అప్పటికే భయభ్రాంతులైన వాళ్ళందరూ పరుగు లంకించుకొన్నారు.  

చేసేది లేక మంత్రివైపు తిరిగి", "మన తరువాతి కార్యక్రమము ఏమిటి?" అన్నాను.  
"సభకి వేళ ఔతోంది ప్రభూ" అన్నాడు మంత్రి.

సరే అని నేను స్నానపానాదులు కావించి, మంత్రి తో సహా రాజసభ కి బయలు దేరాను. రాజ మందిరం లోకి అడుగు పెట్టగానే వంది మాగధులు, "ముచికుంద మహారాజులకీ జై !!!!!  ముచికుంద మహారాజులకీ జై!!!!" అని గొంతుచించుకొని అరిచారు.
నాకు మoటెక్కి పోయింది. "ఆపండి!!!! ఈరోజునుంచి నాపేరు మార్చుకొంటునాను. ఇక నుంచి నన్ను అందరూ హృతిక్‌రోషన మహారాజు అని పిలవాలి అర్ధం అయ్యిందా?" అన్నాను. 
అందరూ వింతగా చూసారు. ఆ వంది, మాగధి తల ఊపి, " కొంచెం కష్టముగా ఉన్నది కాని ప్రయత్నించెదము. ఇప్పుడు చూడండి, "ఉతికారేసిన మహారాజుకీ జై", "ఉతికారేసిన మహారాజుకీ జై" అని అరిచారు.   
"ఛీ !!! నావల్లకాదు" అనుకొని నా సింహాసనం మీద కూర్చొన్నాను.

ఈలోపు ఒక బంటు వచ్చి, "జయము జయము మహారాజ !!! ఎవరో నరసకవిగారట మన ఆస్థానం లో పండితులతో పోటీకి మీ అనుమతి కోరుతున్నారు ప్రభూ" అన్నాడు.
"సరే " అని భటుడిని పంపి, "మంత్రి గారు, మన అష్ట దిగ్గజాలను ప్రవేశ పెట్టండి" అన్నాను. 
మంత్రి ఆశ్చర్యపోయి, "ప్రభూ వారు రాయలు కొలువులో ఉంటారు. మన దగ్గర రెండు గున్న గజాలు తప్ప దిగ్గజాలు ఏమీ లేవు"
"పొనీ మన ఆస్థాన కవి ఎవరుంటే వాళ్ళని పిలవండి"
"ఏమిచెప్పమంటారు ప్రభూ. ఇటీవలే అతను రాసిన "అశుద్ధభక్షక చరిత్ర" అనే కావ్యాని అతని భార్యకి చూపించాడట. మొదటి పద్యం వినగానే ఆమె భళ్ళుమని కక్కుకొని, నాలుక కరుచుకొని స్పృహతప్పి పడిపోయిందట. . . ఈరోజు సెలవు లో ఉన్నాడు ప్రభూ.  ఇంక ఈ నరసకవి పని మీరే పట్టాలి" అన్నాడు.  
నేను మనసులో "చచ్చాం రా దేవుడా. ఈ నరసకవి అంటే ఆ తెనాలి రామక్రిష్ణ సినిమాలో ఉన్న క్యారక్టరు కాబోలు. ఇప్పుడు ఏంచెయ్యాల్రాబాబూ. ఆ మేక తోక పద్యం కూడా పూర్తి గా గుర్తు లేదు", అని తలగోక్కుని ఆలోచించగా ఒక ఆలోచన తళుక్కున మెరిసింది.
ఈలోపు నరస కవి వచ్చి, "జయము జయము మహారాజా !! నేను రాసిన పద్యానికి అర్ధం చెప్పగలిగిన వారు ఎవరూ కనపడలేదు. మీ రాజ్యం వారి పాండిత్యాన్ని పరీక్షిద్దామని నా మనసు ఉవ్విళ్ళూరుచున్నది" అన్నాడు.  
"ఊరును, ఊరును!!! ఐనా అంత మీకే అర్ధం కాకుండా పద్యం ఎలా రాసారు"  
"అయ్యో!! అర్ధం నాకు తెలుసు మహాప్రభూ. పద్యం వినిపించమంటారా" అన్నాడు కవి.
"అవసరం లేదు. మీరు చెప్పబోయేది నాకు ఎప్పుడో తెలుసు. అదేదో "బావా బావా పన్నీరో బావని పట్టుకు తన్నీరో" ఏదో ఉంటుంది అదేనా?" అన్నాను
"అహ .. కాదు మహారాజ...అది భావ భవ భోగ సత్కళా ..." అని ఇంకా చెప్పబోయాడు.
"ఆ .. ఆ .. అదే అదే .... మీ పద్యానికి అర్ధం చెప్పటం నాకు జూజూబి. కాని ముందు నేను పాడే పద్యానికి మీరు అర్ధం చెప్పాలి" అన్నాను.
"సరే" అన్నాడు కవి.

"నాకు నీకు నోకియా,
ఇక రేపో మాపో మాఫియా...
క్యాపచ్చీనో కాఫియా .. సోఫియా"

"దీని అర్ధం చెప్పండి ముందు" అన్నాను.   

హతాసుడయ్యాడు నరసకవి, బిక్కమొహం వేసుకొని, అర్ధం చెప్పలేక, " ప్రభూ ఇంత దౌర్భాగ్యపు సాహిత్యం నా జీవితంలో వినలేదు కనలేదు. అసలు మీరు జూజూబి అన్నప్పుడే ఇదేదో అరవం వాడి అడవి జాతి భాష అని అనుమానం వచ్చింది. ప్రతి పదానికీ చివర్లో అయ్యా అయ్యా అంటున్నారంటే ఇదేదో అడుక్కుతినేవాడి పాటలా ఉంది.. అర్ధం చెప్పడం నావల్లకాదు. మీదే జయము" అని వెళ్ళిపోయాడు. 

"ఆహా మీరు వాని పీచమణిచారు మహారాజా. ఎక్కడ పట్టారు ఈ పద్యాన్ని" అన్నాడు మంత్రి.
"మరి తమిళ డబ్బింగు పాటలా మజాకా. అపరిచితుడు అని ఒక అర్ధం పర్ధం లేని సినిమా ఉందిలే. ఇంకా అసలు నేను కొత్త తెలుగు సినిమా పాటల పాడితే గుక్క పెట్టి ఏడ్చేవాడే" అన్నాను మీసం మెలివేస్తూ.  
"ఏంటో మహారాజా ఒక్కోసారి మీరు మాట్లాదేది నాకు అర్ధం కాదు"  అని వాపోయాడు మంత్రి.
"మన తరువాతి కార్యక్రమం ఏంటి?"
"ఈరోజు ప్రభువుల వారు వేటకి వెళ్ళాలి " అన్నాడు మంత్రి.
"వెళ్ళి ఏడు చేపలను తీసుకురావలెనా?"
"కాదు ప్రభూ!!! క్రూర మృగాలని వేటాడాలి. వేట... రాజధర్మం"
అబ్బా..మహారాజు యోగం అంటే ఏంటో అనుకొన్నాను. ఇన్ని కాంప్లికేషన్లు ఉంటాయని తెలీదు. చేసేదిలేక "ఐన రధము సిద్ధం చేయుడు. మీరునూ మాతో రండి" అన్నాను.
"చిత్తం ప్రభూ!!"

బయట రధం సిద్ధం చేయబడింది. నేను మంత్రి ఎక్కి కూర్చొగానే రధం బయలుదేరింది. కాసేపటికి మంత్రి, "మహారాజా!! మనము అడవిలోకి వచ్చేసాము. ఇంక విల్లంబులు సిద్ధం చేసుకోండి ప్రభూ" అన్నాడు. నేను విల్లు బాణాలు తీసుకొని అమర్చుకొంటూ ఉండగా, కాస్త దూరంలో ఎవరో అమ్మాయిలు కిల కిలమని నవ్వుతునట్లు వినిపించాయి.ఆశ్చర్యపోయి నేను, మంత్రి అటు వెళ్ళి చెట్టుపక్కనుంచి చూసాము.  

ఒక రాకుమార్తె అమె చెలులతో ఉయ్యాలలూగుతోంది. కాస్త దూరంలో ఒక ముసలి రాజు ఉన్నాడు.
పక్కనున్న మంత్రి, "దేవరా! ఈ కన్యలందరూ అతిలోకసుందరులు" అన్నాడు. 
"మరీ అంత అందంగా ఏమీ లేరే. పైగా కాస్త నల్లగా కూడా ఉన్నారు. అరవం వాళ్ళయ్యి ఉంటారు" అన్నాను. 
"అహ!! నేననంది వీళ్ళు పాతాళ లోకాని పక్కనున్న "అతి" లోకానికి చెందినవారు. కాస్త అతి ఎక్కువ చేయుదురు. ఆ ఉన్నవాళ్ళలో కాస్త తక్కువ నల్లగా ఉన్న అమ్మాయి ఆలోకపు రాజు గండభేరుండుని కూతురు, వీరగంధి. అదిగో ఆ చెట్టుకింద భటులతో కూర్చున్నవాడే గండభేరుండుడు", అన్నాడు.   

ఇంతలో చెట్లపొదల అవతల భయంకరమైన సింహ గర్జన వినిపించింది. హడలి చచ్చాను. ఒక పెద్ద సింహం బయటకి దూకి, వీరగంధి ఆడుకొంటున్న చోటుకి దూకి ఆమెను తరుమ సాగింది.  
"ప్రభూ, నా కరచరణములు కంపించుచున్నవి. మనము పలాయనము చిత్తగించెదమా?" అన్నాడు మంత్రి గడ గడ వణుకుతూ. 
"మంత్రీ!! మొదట నాకు కూడ దిమ్మ తిరిగినది. కానీ ఎందుకో ప్రాణాలకు తెగించి ఐనా సరే ఆ అమ్మాయిని కాపాడాలని అనిపిస్తోంది" అన్నాను వెంట తెచ్చుకొన్న విల్లుని ఎత్తి పట్టుకొని.
"చిత్తం ప్రభూ !! మావూరిలో దీన్నే స్త్రీ దౌర్బల్యం అంటారు. మీరు విజృంభించుడు" అన్నాడు.
ముందు ఆ సింహాన్ని దారి మళ్ళించాలని నేను "అహోయ్" అని గట్టిగా అరిచాను.
"ఎలా ఉంది మంత్రీ మన సింహనాదం"
"ఆర్తనాదం లా ఉంది ప్రభూ. అదిగో ఆ సింహం ఆమెను వదిలి మీ వైపు వస్తోంది. వెంటనే బాణ ప్రయోగం చెయ్యండి" అన్నాడు.
నేను బాణాన్ని తీసి లాగి, గురి పెడుతున్నాను.
"ప్రభూ ఆగిపోయారే. విసర్జించండి" అన్నాడు మంత్రి.
"అది మొదట్లో సింహ గర్జన విన్నప్పుడే చేసాము కదా. నీ పంచె కూడా బానే తడిసినట్లుంది"
"అబ్బా!! నేనన్నది బాణాన్ని"  అన్నడు మంత్రి.
"ఏంటో నాకు ఒక్క అస్త్రమూ జ్ఞాపకం రావట్లేదు. నీకేమైనా తెలుసా. అదేదో మంటలు, మతాబులు వచ్చే అస్త్రం ఉంటుందికదా" అన్నాను విపరీతమైన కంగారు గా.
"మీ ఇల్లు బంగారం కాను!!! ఈ బోడి సింహమును చంపుటకు అస్త్రములు అవసరం లేదు. ఆ బాణాన్ని వదలవయ్యా మగడా"     
ఈలోపు ఆ సింహం దగ్గరగా వచ్చేసి నామీదకి ఉరికింది. సరిగ్గా అదే సమయానికి చేతిలో చమటకి బాణం జారి, సర్రుమని వెళ్ళి, సింహం పొట్టను చీల్చేసింది. ఆ సింహం సరిగ్గా నాకు అంగుళం దూరంలో పడి చచ్చిపోయింది. భయంతో బిక్కచచ్చిపోయి స్థాణువై నిల్చొండిపోయాను.  కాసేపు కళ్ళు బయర్లు కమ్మేసాయి.   

ఈలోపు, "భళా!!! మహారాజ.....దానిని మట్టికరిపించారు" అని ఎగురుతున్నాడు మంత్రి. 
వీడి తలపాగా తగలడిపోనూ. కొంచెం ఉంటే నేను కీర్తిశేషుడనయ్యేవాడిని.  
ఈలోపు వీరగంధి వచ్చి, "రాకుమారా, సింగమును గాంచి నిరుత్తరనైన నాకు నిరుపమాన వీరత్వముతో స్వైరవిహారంచేసి, ప్రాణభిక్షపెట్టి,  నా మనోఫలకంలో మీ ముఖచంద్రిక ముద్రవేసారు. " అని చెయ్యి లాగడం మొదలు పెట్టింది.  
"నాకు ఒక్క ముక్క అర్ధం కాలేదు. తెలుగు టు అరవం నిఘంటువు చూడాల్సిందే. మా మంత్రి చెప్పినట్లు కాస్త అతి పాలు ఎక్కువే ఉంది నీకు" అన్నాను. 
ఇంతలో భేరుండుడువచ్చి, "ఆర్యా!! కంగారు వలదు. మా కన్యకామణి మీ పాణిగ్రహణమును కాంక్షించుచున్నది. " అన్నాడు.  
" ఇంకా నయం, ఈ మాట మా ఆవిడ విన్నచో నాకు సంపూర్ణ సూర్యగ్రహణం ప్రాప్తించును. వద్దులెండి" అన్నాను       
ఇంతలో మంత్రి, "ప్రభూ ... క్షత్రియులలో బహు వివాహము సమ్మతమే. ఈసారికి ఒప్పుకోండి. మనకి యుద్ధముల సమయంలో అతిలోకం వారి సహాయము ఉంటుంది" అన్నాడు మంత్రి. 
"నహీ!!!! రామునికి సీత ఒక్కత్తే. నాకు మా అవిడ ఒక్కత్తే .. మై ఏక్‌పత్నీ వ్రత్ హూన్" అన్నాను గంభీరంగా. అనగానే ఆకాశం నుండి దేవతలు పూల వర్షం కురిపించారు. కాసేపటికి నీళ్ళు కూడా గుమ్మరించారు. నా వొళ్ళంతా తడిసిపోయింది.      
"ఆపండెహె బట్టలు తడిసిపోతున్నాయి" అన్నాను కోపంగా. 

*      *      * 

"నీళ్ళు పోస్తే తడవవా?" అని కోపంగా వినిపించింది మా ఆవిడ గొంతు.
ఉలిక్కిపడ్డాను. కాసేపు అర్ధం కాలేదు. మెల్లగా ఈలోకంలోకి వచ్చాను.ఇంట్లో నా మంచం మీద పూర్తిగా తడిసి పోయి ఉన్నాను.
"ఎవరా వీరగంధి. తెగ కలవరిస్తున్నరు?" అంది మా ఆవిడ డేంజరస్ గా.... 
"అబ్బే అదేమి లేదు బంగారు. ఏదో కల. కలలో నువ్వు నాకు వీర గంధం రాస్తున్నావు  ... అంతే .. అంతే .. ఇంతకీ ఈరోజు మనం షాపింగు కి వెళ్ళాలి కదూ" అన్నాను కంగారు గా.
మా ఆవిడ శాంతించింది. "ఔనండోయ్. మొన్న ఒక ఎల్లో డ్రస్సూ............................................."    
నా మనసులో, "ఉఫ్ ఫ్ ఫ్ .. మళ్ళీ మొదలు ... "   

*      సమాప్తం      *